Johnny Depp ;)

JohnnyDepp · Gość

Wywiad z Johnnym na temat pracy nad 2 częścią trylogii "Piraci z Karaibów"

Rozmawiałeś z Keithem o filmie?

Jestem w kontakcie z jego menedżerem. Keith miał niedawno wypadek, ale czuje się coraz lepiej. Jest…

…niezniszczalny?

Właśnie. To nie człowiek, to maszyna.

Znasz go osobiście?

Poznaliśmy się jakieś 10 lat temu. Dla każdego kto próbował grać na gitarze Keith jest bogiem. Dla mnie też.

Puszczałeś mu swoja muzykę?

Co ty?! Nie jestem typem gościa, który na widok legendy rocka chwyta za gitarę i zaczyna brzdąkać. Nigdy nie byłem aż tak bezczelny- ani pijany. Ale jeżeli Keith sam będzie miał kiedyś ochotę posłuchać tego, co gram – to chętnie.

Jaka była twoja pierwsza reakcja, kiedy zaproponowano ci rolę w „Piratach…”? Nie wydawało ci się, że to jakiś idiotyczny pomysł?

Teoretycznie tak. Ta propozycja miał wszelkie znamiona koszmaru.

To dlaczego ją przyjąłeś?

Bo ufam mojemu instynktowi. W tym samym czasie dostałem też inną propozycję z wytwórni Disneya. Odrzuciłem ją, choć moja trzyletnia córka bardzo chciała, żebym ją przyjął. Uwielbiała kreskówki i wyobrażała sobie, że wystąpię w jednej z nich. Żeby zrobić jej frajdę, spotkałem się z ludźmi z Disneya jeszcze raz i powiedziałem im, że chciałbym dać swój głos do któregoś z ich filmów dla dzieci. „To może zagrasz w filmie o piratach? Myślimy o ekranizacji Piratów z Karaibów” – zaproponowali. „Wchodzę w to” – rzuciłem natychmiast i sam się zdziwiłem, że to powiedziałem. Moja agentka długo nie mogła wyjść z szoku.

Trudno jej się dziwić – w końcu od lat wybierasz głównie ambitne i niezależne kino.

Komercyjne kino raczej mnie nie kręci. Nie myślę o kolejnych rolach w kategoriach. „Ja pie…lę, to będzie dopiero skup!”. Każdemu zdarza się w życiu taka chwila, kiedy wydaje mu się, że złapał Pana Boga za nogi – nie dość, że zarobi dużo pieniędzy, to jeszcze będzie mógł poszaleć.

Masz słabość do piratów?

Tak, ale wtedy jeszcze o tym nie wiedziałem. Przygotowując się do roli, zgromadziłem setki książek o piratach. Czułem się, jakbym wrócił do klasy maturalnej i przygotowywał się do egzaminu z historii. Strasznie mnie to wciągnęło.

Wcielając się w rolę Jacka Sparrowa, inspirowałeś się postacią Keitha Richarda, ale chyba nie tylko. Twój pirat ma też gejowski rys.

No cóż, była taka jedna genialna książka…Jaki był tytuł? Chyba „Sodoma i tradycja piracka”. Bardzo interesująca i bardzo inspirująca…Bo Keith nie jest specjalnie atrakcyjny w sposobie bycia. Jest raczej oszczędny w gestach. A ja chciałem, żeby Jack Sparrow miał w sobie coś dwuznacznego, żeby krył w sobie jakąś tajemnicę. Dowiedzałem się jednocześnie, że w tamtych czasach kobieta na pokładzie przynosiła żeglarzom pecha. A piraci nie schodzili z pokładu latami. Jak połączysz te dwa fakty…

…to wszystko zaczyna grać.

No właśnie. Wyobraź sobie, że jesteś piratem pośrodku wielkiego oceanu. Od kobiet dzielą cię tysiące mil morskich. Masz spory zapas rumu. „Chłopcze okrętowy!” (Johnny krzyczy głosem Jacka Sparrowa)